Ustawa Prawo Restrukturyzacyjne weszła życie stosunkowo niedawno – w dniu 1 stycznia 2016r. Z uwagi na to, że przepisy te są stosunkowo młode, wielu przedsiębiorców nie ma jeszcze pełnej świadomości tego jak dokładnie działa to postępowanie i w jakich sytuacjach powinno się po nie sięgać. Restrukturyzacja bywa mylona z upadłością, od której różni się przecież bardzo istotnie. Warto poszerzyć wiedzę w tym zakresie, ponieważ w sytuacji kryzysowej sięgnięcie w odpowiednim momencie po restrukturyzację może okazać się absolutnie kluczowe dla ocalenia firmy.
TO NIE JEST UPADŁOŚĆ
Od tego chyba trzeba zacząć. Restrukturyzacja nie jest jedną z dróg prowadzących do zakończenia działalności gospodarczej i likwidacji firmy. Wręcz przeciwnie. Podstawowym celem postępowania restrukturyzacyjnego jest ochrona dłużnika przed upadłością. Wynika to wprost z art. 3 ust. 1 ustawy „Prawo restrukturyzacyjne”. Zaspokojenie wierzycieli nie jest priorytetem, co nie oznacza, że ich interes nie jest brany pod uwagę. Sąd ma obowiązek odmówić wszczęcia postepowania restrukturyzacyjnego, jeżeli jego efektem miałoby być pokrzywdzenie wierzycieli.
W trakcie postepowania restrukturyzacyjnego dłużnik zyskuje przede wszystkim spokój. Wszystkie postepowania egzekucyjne są zawieszane i nie można wszczynać nowych. Dochodzi do zwolnienia rachunków bankowych oraz zajętych składników majątku. Sąd wyznacza dłużnikowi nadzorcę, który ma go kontrolować, wyrażać zgodę na czynności przekraczające zakres zwykłego zarządu oraz przygotować spis wierzycieli i plan restrukturyzacyjny – określający działania, które zostaną podjęte w celu wyjścia z kryzysu. To istotna różnica w stosunku do postepowania upadłościowego, które sprowadza się do wyprzedaży majątku i podziału uzyskanych w ten sposób środków. W wyniku wszczęcia postepowania restrukturyzacyjnego dłużnik ma zyskać oddech, pozwalający mu na podjęcie działań naprawczych.
KTO MOŻE SKORZYSTAĆ?
Po postępowanie restrukturyzacyjne mogą sięgnąć przedsiębiorcy, którzy albo już stali się niewypłacalni, albo są tym poważnie zagrożeni. Niewypłacalność jest rozumiana tak jak w prawie upadłościowym – jako utrata zdolności do regulowania wymagalnych zobowiązań pieniężnych. Jeżeli ten warunek nie będzie spełniony to Sąd odmówi wszczęcia postępowania.
Sytuacja finansowa dłużnika musi być przy tym na tyle dobra, żeby nie kwalifikował się on wyłącznie do upadłości. Muszą istnieć co najmniej perspektywy poprawy sytuacji dłuiżnika w przyszłości. W przeciwnym razie Sąd mógłby oddalić wniosek o otwarcie postępowania, jako prowadzący do pokrzywdzenia wierzycieli.
Dłużnik musi również mieć zdolność do pokrycia kosztów postępowania oraz wierzytelności powstałych w jego trakcie. Jeżeli to nie będzie regulowane to może dojść do umorzenia postępowania. Dłużnik ma bowiem docelowo ma przecież przystąpić do regulowania zaległych zobowiązań, do czego potrzebne są nadwyżki finansowe. Jeżeli nie ma środków na pokrycie bieżących zobowiązań, to tym bardziej nie będzie ich miał na spłatę tych zaległych, co czyni całe postępowanie bezprzedmiotowym.
restrukturyzacja
POTRZEBNY JEST DOBRY PLAN
Najważniejszym dokumentem w toku postepowania restrukturyzacyjnego jest plan restrukturyzacyjny. Tworzy go wyznaczony nadzorca sadowy wraz z dłużnikiem. Często nadzorca opiera się również na wstępnym planie restrukturyzacyjnym, który dłużnik załączył do swojego wniosku. Plan powinien przede wszystkim określić przyczyny trudnej sytuacji finansowej dłużnika oraz planowane działania restrukturyzacyjne – mające poprawić jego sytuację w przyszłości.
Drugim istotnym dokumentem są propozycje układowe. Składa je najczęściej dłużnik. Określają one zasady spłaty zaległych zobowiązań. Propozycje mogą między innymi zakładać: odroczenie terminu, rozłożenie na raty, umorzenie odsetek czy umorzenie części należności głównej. W trakcie postepowania propozycje mogą być jeszcze przedmiotem negocjacji z wierzycielami i ulegać zmianie praktycznie aż do samego końca postępowania.
restrukturyzacja
TO WIERZYCIELE DECYDUJĄ
Istnieje kilka różnych rodzajów postepowań restrukturyzacyjnych. We wszystkich jednak końcowy głos należy do wierzycieli. Dłużnik zyskuje ochronę przed egzekucjami, ale ma w tym czasie poprawić funkcjonowanie i kondycję swojego przedsiębiorstwa. Poza tym ma również opracować i przedstawić wierzycielom przekonujący plan wyjścia z kryzysu oraz zaproponować im satysfakcjonujące warunki spłaty zaległych zobowiązań – tzw. propozycje układowe. Układ to forma zbiorowej ugody pomiędzy dłużnikiem a wierzycielami. Dochodzi do jego zawarcia, jeżeli propozycje układowe zostaną zaakceptowane przez co najmniej połowę wierzycieli, skupiających w swoich rękach co najmniej 2/3 wierzytelności. Liczą się przy tym wyłącznie wierzyciele, którzy wzięli udział w głosowaniu. Jeżeli układ nie zostanie przyjęty, postępowanie restrukturyzacyjne ulega umorzeniu. Wierzycielom pozostaje kontynuowanie wcześniejszych egzekucji lub postepowanie upadłościowe.
